De natuur is een geweldige accu.
Een week geleden las ik het boek “Een leven in de wildernis” van Miriam Lancewood. Mijn oog viel erop in de boekwinkel op Schiphol. Ik viel voor de ondertitel: “Van de Achterhoek naar Nieuw-Zeeland”. Ik ben een lezer. Ik ben een Achterhoekse en heb veel gehoord over de mooie natuur van Nieuw-Zeeland. De grote afstand heeft mij tot nu toe belemmerd om het te bezoeken, dus een live verslag over dit prachtige eiland was voor mij een schot in de roos.
Ook letterlijk: op de voorpagina staat Miriam gefotografeerd met een grote pijl en boog die ze nodig heeft om aan voedsel te komen.
Misschien heb je haar al eens gezien. Floortje heeft haar vorig jaar bezocht in deze wildernis.
Het is lang geleden dat ik tot half 3 ’s nachts heb gelezen. Ken je dat: snel willen lezen omdat het boek zo boeit. En toch langzaam lezen om het verhaal in me op te nemen en om er zo lang mogelijk van te genieten. Sommige zinnen opnieuw lezen.
Miriam verlaat met haar partner Peter de bewoonde wereld om in de natuur te gaan leven. Ze merken dat hun gezondheid in de natuur beter is dan tijdens hun bezoeken aan steden en plaatsen in de bewoonde wereld. Toch romantiseert ze deze manier van leven niet. Ze is open over haar toppen en dalen. Ik deel hier twee fragmenten.
Natuur
Het is heel mooi hoe ze beschrijft dat ze de binding met de natuur steeds meer gaat voelen.
“Mijn oog werd vooral getrokken door één specifieke plant: een formidabel exemplaar van twee meter hoog. Zijn zes pluimen zwaaiden zachtjes in de wind, en toen ik ernaar keek, kon ik hem gek genoeg ook voelen. Het leek of de stekeligheid van de plant mijn hele wezen binnendrong. Ik had het gevoel dat ik oog in oog stond met een gevaarlijk dier, en dat gevoel nam bezit van mijn maag en mijn hart.” Op de terugweg kwamen we weer langs de speergrassen. Hij zag er nog steeds indrukwekkend uit, maar het gevoel kwam niet terug.
Peter zegt hierover: “Ik voel ook vaak een sterke band met planten en bomen. Die gewaarwording is er altijd. Dat hebben wij van nature. Je hoeft niet te mediteren om het te ervaren, maar om de een of andere reden merken we het meestal niet op. Misschien worden we te veel in beslag genomen door onze gedachten of misschien is ons bewustzijn gewoon niet sensitief genoeg….”
Miriam denkt daarbij aan het vogeltje dat ze zagen zingen zonder dat ze de melodie konden horen.
Een andere dimensie
Ze benoemt ook het uitzicht vanaf een bergtop: …”We voelden allebei plotseling de aanwezigheid van een andere dimensie, en dat gevoel vervulde ons van een diep ontzag. Op die hoge berg waren we getuige van iets wat we niet konden bevatten. Het was of we de onbeschrijflijke, onmetelijke energie voelden die aan al het leven ten grondslag ligt. Vergeleken bij deze onmetelijkheid leken de duizenden jaren oude geschiedenis van de mensheid en de grootse prestaties van de mens onbeduidend. Zelfs het menselijk bestaan leek er niet toe te doen. Dat gevoel hield maar kort aan – een half uur misschien. We hebben het één keer ervaren, en daarna nooit meer.”
Wat kun jij hiermee?
Miriam en Peter laten zien dat je met weinig spullen kunt leven. Dat je kunt kiezen voor je manier van leven. Dat je het leven op je af kunt laten komen in plaats van alles te regelen.
Ik zie ons niet met ons allen leven zoals Miriam en Peter dat doen. Met enkel een rugzak door het leven gaan en zien wat de dag je brengt. Zelf je eten verzamelen in de natuur. Alleen dat wat je nodig hebt.
Ik zie het mijzelf ook niet doen. Ik ben gehecht aan het gemak van mijn bed, van het dak boven mijn hoofd, de supermarkt en de warme douche. Toch zet hun duurzame en eenvoudige manier van leven mij wel aan het denken.
Hoe leven wij?
Wij staan ver af van het leven in de natuur.
We leven in een overvloed van dingen en voedsel. Hebben we het allemaal nodig?
Wij staan vaak op de automatische piloot.
Onze agenda zegt ons wat we moeten doen. Of we dat nu willen of niet.
Dat is wat anders dan de dag te nemen zoals die is. Rekening te houden met de seizoenen en met de natuur.
Onze voorouders hebben geleefd zoals Miriam en Peter. In feite ligt in hun gewaarwordingen van de natuur de basis voor de natuurgeneeskunde, die al duizenden jaren oud is. Door alle technische en medische ontdekkingen en door onze drukke agenda’s en rationele bezigheden hebben wij het contact met de natuur verloren. En misschien ook wel het contact met ons zelf.
De natuur als accu
Ik merk dat ik in de afgelopen jaren meer en bewuster geniet van de natuur. Van de bijzondere vorm van een boom, van de patronen in de stam, van de kleuren van voorjaarsbloemen. Van de zee, bij elk weertype.
Van de natuurparken die wij op vakantie hebben gezien, zijn mij vooral het Yosemite National Park in Amerika en het oerwoud van Uruapan in Mexico bijgebleven. Op beide plekken had ik wel een hutje willen kopen.
En om het dichter bij huis te houden: ik kan ook genieten van de vakantiefoto’s uit de natuur, door het beeld bewust in mij op te nemen en op te merken wat het bij mij doet.
Ik ben benieuwd wat voor jou de beste plek in de natuur is om je op te laden.
Deel je het hieronder met ons zodat wij mee kunnen genieten?
Bij voorbaat dank namens de andere lezers,
Hartelijke groet, Anneke Stuij
——————————
Over Anneke:
Ze is ontspanningstherapeut voor kinderen en volwassenen. Ze helpt hen aan meer rust in hun hoofd, rust in hun lijf en en aan meer blijdschap in het dagelijkse leven.
Water! is echt de plek waar ik me thuis voel en oplaadt. Het boek lijkt me prachtig om te lezen, zet ik op mijn verlanglijst.
Hallo Jojanneke,
grappig om te zien hoe persoonlijk dat is. Ik weet dat jij graag zeilt. Super dat je in een omgeving woont waar veel water is. Ik ben graag bij het water, maar varen en zeilen is niet echt mijn ding. Ik hou het bij zwemmen en het water van de kant bekijken.
Hartelijke groet, Anneke
Ha Anneke, ik ken het boek niet, maar ben wel in Nieuw Zeeland geweest. Prachtige natuur daar. Ik ben graag in de bergen, maar bij gebrek daarin in Nederland, zoek ik de hei, het strand of het water op.
Hallo Oscar,
ja, in Nederland vind je niet veel bergen. We hebben alleen een paar heuvels.
Ik ben wel benieuwd of foto’s van de bergen jou ook inspireren. Brengen die dat gevoel van genieten ook terug?
Hartelijke groet, Anneke
Hoi Anneke, ik laad in Nederland vooral op in de bossen. Ik vind dat Groet het mooiste stukje Nederland is. Bos en duin en strand. Alles in een. En in het buitenland krijg ik een kick van bergwandelingen. Helemaal te gek! Maar ik zie mezelf ook niet leven zoals deze mensen van dit boek (ken ik niet). Nieuw Zeeland lijkt me wel een super mooie plek. Staat op mijn verlanglijst
Hallo Rebecca,
dank voor je reactie.
Dan bof je met je voorkeur voor bos. We hebben bos genoeg in Nederland. Omgeving Groet is inderdaad prachtig. Mooie fiets- en wandelroutes.
Hartelijke groet, Anneke
Nee, ik ken dit boek niet, Anneke. Ik laad op als ik alleen ben of als ik een training geef. Of als ik mag spreken: kortom, wanneer ik helemaal in mijn element ben!
Hallo Saskia,
Dat klinkt super. Dat betekent dat jij in je element bent bij je zelf en bij je werk.
Dan heb je goede keuzes gemaakt, gefeliciteerd.
Hartelijke groet, Anneke
Hoi Anneke, dat boek maakt mij nieuwsgierig, wat je erover vertelt. Voor mij geldt dat ik oplaad als ik in contact ben met mijn ware natuur. Gisteravond was dat bij een kaarsje. Maar dat kan overal zijn als er maar iets van rust en ruimte is. De natuur helpt daar zeker bij. Zwemmen in het koude water van de vaart en op blote voeten door het gras rennen. Maar het kan dus ook gewoon op mijn kamertje met een kaarsje.
hallo Marion,
wat zeg je dat mooi: contact met je ware natuur. Dat is precies wat ook in het boek naar voren komt.
Het is heel individueel. Voor jou is het koud water, blote voeten in het gras of een kaarsje. Voor mij zijn het weer andere dingen.
Mooi dat je ontdekt hebt wat voor jou werkt en dat je dat bewust een plek geeft in je leven.
hartelijke groet, Anneke
hai Anneke,
wat een heerlijk boek lijkt me dat! En Nieuw Zeeland heb ik maanden rondgedwaald met weinig middelen dus kan me helemaal daarin verplaatsen. Al heb ik nooit met zo weinig geleefd, petje af. Ik laad totaal op in de natuur, het liefste een wandeltocht van 6 dagen met rugzak en tent, kijken waar je kunt slapen bij een watervalletje ofzo. Verdwalen, de tijd vergeten, alles groeit toch wel door en het maakt niet uit. Voor mij het ultieme vakantiegevoel en eigenlijk staat het bij mij voor dat wat ik nodig heb om de balans te bewaren met het harde werken en flinke structuren die ik in mijn leven aangelegd heb. Flinke reminders dus. Sinds mijn zoontje er is (4,5 jaar) heb ik dit niet meer gedaan en ik mis het enorm. En ik weet dat dit ook op een andere manier kan, wat ik beetje bij beetje weer aan het invoeren ben. Dichter bij huis, zelfs op de fiets, genieten van een vogel, het water, de wind in mijn haren, een wandeling en de zon op mijn gezicht. En nu ik zoveel dichter bij mijn intuitie ben door een geweldige training, mediteer ik 2x per dag wat me voortdurend in contact brengt met dat wat veel groter is dan wij zelf. Waardoor ik een gevoel van eenheid heb, de natuur van binnen ervaar, en intuitief contact maak met mensen om me heen en die ik coach. Echt ongelooflijk en zo waardevol. Dat start met mediteren, maar op gegeven moment komt de informatie en de verbinding gewoon binnen zonder dat ik er iets voor doe. Het bewust ervaren van de natuurelementen draagt daar aan bij. Mooi hoe je in deze blog daar op gefocussed heb, en hier de waarden uit hebt gedestilleerd die voor ons mensen zo belangrijk zijn! Dankjewel dat je me weer bewust maakt! Groet Kim
hallo Kim,
jij ook bedankt voor je mooie reactie. Wat geweldig dat jij ook getrokken hebt voor de natuur. En dat je dit op jouw manier nu toch weer aan het invoeren bent. Juist de fragmenten over het bewust beleven van de natuur spraken mij zo aan in dit boek. Het zou goed zijn voor ons allemaal om er even bij stil te staan hoe je dit in je eigen leven kunt toepassen. Om wat meer uit onze hoofden en agenda’s los te komen.
Je gaat vast van dit boek genieten als je het leest.
Hartelijke groet, Anneke
Ha Anneke, ik heb de aflevering van Floortje gezien waarin ze Miriam en Peter opzocht in Nieuw-Zeeland. Indrukwekkend! En het zet je inderdaad aan het denken over je eigen leven, je eigen keuzes, die automatische piloot en het herstellen van de verbinding met je/de natuur. Ik hou er zelf van om op te laden in het bos, de bergen of bij het water (een meer of de zee). Ik ben op veel plekken geweest, op bijna alle continenten. Maar een van mijn favoriete plekken om op te laden in de natuur is Schotland. Wauw, wat een prachtig land met bossen, bergen en water. Het riep een oergevoel van verbinding en diepe ontspanning bij mij op. Groetjes, Jantine.
hallo Jantine,
wat leuk dat je zoveel gereisd hebt. Dat wist ik niet van je.
Bijzonder aan de keuze van Miriam en Peter uit het boek is dat ze volledig voor hun eigen keuze gaan. Uit de automatische piloot stappen vanuit een soort oergevoel.
Als je jezelf wilt opladen in de natuur, hoef je niet zulke drastische keuzes te maken. je kunt het doen in vakanties. En nog mooier is het als het een vaste plek in je dagelijkse leven krijgt. Voor jou dus in het bos, de bergen of bij het water.
Schotland is mij onbekend, maar wie weet komt het er nog een keer van.
Hartelijke groet, Anneke
Klinkt heel uitdagend om zo te leven als Miriam en Peter. Heel ondernemend ook om met zijn tweetjes te kiezen voor een leven in de natuur. Dan moet je wel super op elkaar kunnen vertrouwen wat op zich al heel erg mooi is.
Zelf ben ik niet zo bezig met me opladen. Ik heb zoveel energie van mezelf dat ik eigenlijk nooit zonder zit. Dat betekent natuurlijk niet dat ik niet graag in de natuur ben. De bossen, de velden en de stranden geven me de beleving van meer geuren en kleuren, van frisheid, de wind door je haren.
Maar ik kan ook heerlijk genieten van de stilte in mezelf, wierookje en kaarsje erbij. Daar hoef ik de deur niet voor uit. Als je dat opladen noemt staat het dus elke dag tot mijn beschikking. Ik neem me weleens voor om er een vast tijdstip voor te kiezen, maar doe dat dan toch weer niet. Heb ik dan toch niet nodig. Ik kies de stilte als ik voel dat ik het nodig heb. Hetzelfde geldt voor de natuur. Die zoek ik op als ik er zin in heb.
hallo Veron,
wat super dat je van jezelf al energie genoeg hebt. Dat hoor ik niet vaak.
Een goede manier van je opladen is: tijd te maken voor dingen waar je van geniet of die bij je levensmissie passen. Of door de stilte in de natuur op te zoeken.
Maar het hoeft niet perse in de natuur. Het kan ook thuis.
Het helpt enorm als je je bewust bent van wat voor jou goed werkt. Dat zit bij jou wel goed als ik dit zo lees.
Dan heb je geen vast tijdstip nodig.
hartelijke groet, Anneke
Hallo Anneke,
Het lijkt me een mooi boek.
Helaas roept het werk en kun je niet lang op reis, maar het lijkt mij heerlijk om een tijdje rond te reizen.
Ik merk namelijk dat de natuur steeds meer invloed op mij heeft en mij rust geeft.
Het liefst een plek waar vogels, vlinders en andere dieren zich laten zien.
Hallo Inge,
dank voor je reactie. Het betekent waarschijnlijk dat je zelf met steeds meer aandacht bent gaan kijken naar de natuur. Als je ervoor open staat, kun je je eindeloos verwonderen.
En gelukkig kun je, ook als je niet voor lange tijd weg kunt, kun je in onze regio elke dag de natuur in!
Hartelijke groet, Anneke
Dit boek wil ik inderdaad nog graag lezen! Ik hoef niet zo nodig in de natuur te leven maar ik kom er wel graag. Ik merk ook echt wel dat ik na een wandeling in de natuur weer rust in mijn hoofd heb en dat de accu weer is opgeladen. Vooral in de herfst vind ik de natuur op zijn mooist en probeer ik er zo veel mogelijk op uit te trekken.
Hallo Wanda,
ik heb hetzelfde. Ik zou niet in de natuur kunnen leven zoals zij dat doen.
Ik vond het wel heel bijzonder hoe zij het leven van hun dromen leiden, ook al lijkt dit onmogelijk in een tijd waarin niemand dat doet.
Waar een wil is, is een weg.
Ben benieuwd naar wat je van het boek vindt,
hartelijke groet, Anneke